Ξημερώματα 28ης Οκτωβρίου 1940.
Ο Ιταλός πρέσβης μεταβαίνει στην πρωθυπουργική οικία για να μεταφέρει στον
Έλληνα Πρωθυπουργό Ιωάννη Μεταξά το μήνυμα του πολέμου.
Ένα τελεσίγραφο της ιταλικής κυβέρνησης να παραδοθεί η χώρα μας στα χέρια τους.
Η απάντηση του Έλληνα Πρωθυπουργού είναι μονολεκτική. ΟΧΙ.
Τα τύμπανα του πολέμου ηχούν για την Ελλάδα.
Η ησυχία των ηρωικών βουνών της Ηπείρου διαταράσσεται από τις πρώτες τουφεκιές.
Οι πόλεις συσκοτίζονται.
Οι σταθμοί των τρένων αντιλαλούν από τα κλάματα των μανάδων, των αδελφών,
των συζύγων των φαντάρων.
Κλάμα και τραγούδι. Πείσμα για τον άδικο πόλεμο.
Και έτσι ξεκινούν για το μέτωπο.
Με το φρόνημα υψηλό για την νίκη.
Νίκη για την Πατρίδα, την τιμή και την ελευθερία.
Οι συνθήκες δύσκολες. Ο χειμώνας βαρύς. Λιγοστά τα όπλα.
Περισσεύει όμως η ψυχή.
Εκείνη η αδούλωτη ελληνική ψυχή που δεν την σκιάζει φοβέρα καμιά.
Που δεν τρομάζει μπροστά στον τόσο δυνατό εχθρό.
Τα νέα από το μέτωπο φέρνουν την ελπίδα.
Στις πόλεις της Αλβανίας κυματίζει περήφανη η Έλληνική Σημαία.
Κορυτσά, Τεπελένι, Αργυρόκαστρο.
Και ενώ οι Έλληνες του 1940 πολεμούν ως άλλοι 300 του Λεωνίδα στην πρώτη
γραμμή, οι Ελληνίδες στα μετόπισθεν είναι οι αφανείς ηρωίδες.
Οι γυναίκες της Ηπείρου και της Μακεδονίας μεταφέρουν πολεμοφόδια και
τρόφιμα στα παλικάρια.
Οι γυναίκες των πόλεων και της υπόλοιπης χώρας κατατάσσονται εθελοντικά
στον Ερυθρό Σταυρό και μεταβαίνουν στα πρόχειρα νοσοκομεία και την πρώτη
γραμμή για να υπηρετήσουν τους πληγωμένους.
Πλέκουν ζεστά ρούχα για τους φαντάρους μας.
Εκείνες οι γυναίκες… Που φάνταζαν αδύναμα πλάσματα, ορθώνουν το ανάστημα τους απέναντι στον εχθρό. Χωρίς φόβο.
Το έπος του 1940, ονομάστηκε έπος, γιατί αφορούσε όλους τους Έλληνες.
Άνθρωποι κάθε ηλικίας πολέμησαν για την λευτεριά. Για την Πατρίδα.
Τι κι αν νικηθήκαμε στο μέτωπο, όταν οι Ναζί του Χίτλερ εισέβαλλαν στη χώρα
μας. Την ψυχή των Έλλήνων δεν την κέρδισαν ποτέ.
Οι δολιοφθορές που προκλήθηκαν στα γερμανικά στρατεύματα από την Εθνική
Αντίσταση, οδήγησαν στο ρήγμα του μετώπου του Αξονα.
Ο ανθός των Ελλήνων Αξιωματικών που πολεμά στην Αίγυπτο θα καταφέρει
ισχυρότατα πλήγματα στον εχθρό.
Η απόβαση των συμμαχικών δυνάμεων στην Νορμανδία θα σημάνει το τέλος του εφιάλτη.
Το έπος του 1940 δεν είναι παρελθόν.
Δεν πρέπει να γίνει παρελθόν.
Ούτε μια απλή επέτειος.
Το έπος του 1940 πρέπει να γίνει παράδειγμα για το πώς ένας λαός πληγωμένος από αλλεπάλληλους πολέμους, από την φτώχια και την ανέχεια, όρθωσε ξανά το ανάστημά του και πολέμησε τον γίγαντα.
Πρέπει να γίνει παράδειγμα, για το πώς οι Έλληνες φώτισαν ξανά την ανθρωπότητα και αποτέλεσαν το ένα και μοναδικό πρότυπο θάρρους και ανδρείας.
Στη σημερινή εποχή που η Πατρίδα δοκιμάζεται, που τα ιδανικά της ελευθερίας
και της αριστείας γίνονται αντικείμενο αμφισβήτησης, πρέπει να σταθούμε ξανά ορθοί και να βροντοφωνάξουμε ΟΧΙ.
Είναι υποχρέωσή μας και ιερό καθήκον.
Το χρωστάμε στους νεκρούς του Διστόμου και των Καλαβρύτων.
Στους χιλιάδες Έλληνες που στάθηκαν απέναντι από τα εκτελεστικά
αποσπάσματα και περιγέλασαν τον θάνατο.
Το χρωστάμε σε κάθε Έλληνα φαντάρο που έχυσε το αίμα του, για να
αναπνέουμε σήμερα ελεύθερα.
Σήμερα, εκφράζοντας την ευγνωμοσύνη μου σε εκείνους που έπεσαν στο
καθήκον, πολεμώντας από κάθε μετερίζι για την ελευθερία και την Πατρίδα,
καταθέτω σήμερα αυτό το δάφνινο στεφάνι.
Να είναι αιώνια η μνήμη τους.
