Γράφει ο Δημήτρης Τόλιας
Άλλοι στον δρόμο ακούνε podcast για να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι εγώ έβαλα να ακούω το Δημοτικό Συμβούλιο Ωρωπού χθες. Τώρα κατά πόσον αυτό θα με κάνει καλύτερο άνθρωπο δεν ξέρω για να είμαι ειλικρινής.
Ενδιαφέρουσα πάντως η χθεσινή συνεδρίαση στο Μαρκόπουλο. Επέστρεψε στα έδρανα ο Βαγγέλης Ηλιάσκος και να του ευχηθούμε να είναι σιδεροκέφαλος. Ο κ. Κιούσης έλειπε στις Βρυξέλλες, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σε υποχρεώσεις, ενώ ο κ. Λίτσας ήταν διαδικτυακά συνδεδεμενος.
Η ατζέντα είχε ιδιαίτερα θέματα. Όπως πάντα ξεχώρισαν οι ανακοινώσεις. Αρχικά, ένταση υπήρξε λόγω μιας ανάρτησης του Γιώργου Στεφανουδάκη ενώ σημαιολογική σημασία είχε η δήλωση Ρούσση για την ανεξαρτητοποίηση του. Τέλος, ξεχωρίζω τη συζήτηση για το Δημοτικό Ωδείο που είχε μια αξία σε επίπεδο πολιτικής. Πάμε να τα πιάσουμε ένα ένα.
Το επεισόδιο με την ανάρτηση Στεφανουδάκη
1) Ο Στεφανουδάκης
Σαν να έχουμε χάσει την μπάλα μου φαίνεται. Εκατέρωθεν. Ο Στεφανουδάκης σαν νεοφώτιστος Δημοτικός Σύμβουλος θα πρέπει να μάθει σταδιακά πως άλλο ο προφορικός λόγος και άλλο ο γραπτός. Δε λεγόταν τυχαία στην ρωμαϊκή εποχή το «Verba volant, scripta manent». Τα γραπτά μένουν. Και όταν έχεις θεσμικό ρόλο κάθε λέξη που γράφεις έχει ευθύνη.
Δεν υπήρχε λόγος να (κακό)χαρακτηρίσει γραπτώς και διαδικτυακώς τη Δημοτική Αρχή (ανίκανη – ανόητη). Άλλο οι χαρακτηρισμοί, άλλο η πολιτική κριτική. Έχει καλό λόγο και καλή παρουσία στα συμβούλια, όντας πολλές φορές εύστοχος στις παρεμβάσεις του. Αυτός είναι μάλλον και ο λόγος που έχουν στοχεύσει τα βέλη τους σε εκείνον οι της δημοτικής αρχής τώρα που είναι νωρίς. Τον έχουν ξεχωρίσει και προσπαθούν να αποδομήσουν πολιτικά το ήθος του πομπού (έτσι λέγεται η τεχνική).
Οι χαρακτηρισμοί λοιπόν ήταν αχρείαστοι και λάθος. Ωστόσο, ο συμπαθής μου κ. Στεφανουδάκης πιστεύω έχει χρόνο να το μάθει, άλλωστε είναι μόλις έναν χρόνο σύμβουλος σε ένα συμβούλιο με μέσο όρο θητειας ανά σύμβουλο άνω των 10 ετών…
2) Ο Κανελλόπουλος
Πάμε τώρα σε όσα είπε ο Κανελλόπουλος. Ορθώς μεν έθιξε το θέμα της διαδικτυακής προσβολής. Όμως, στη συνέχεια με “τρόπο” ταύτισε τη λέξη “οπαδούς” με τη λέξη “ψηφοφόροι”. Η ανάλυση αυτή είναι πλήρως εσφαλμένη και ιδιαίτερα προβληματική. Πρώτον, γιατί δεν μπορώ να πιστέψω πως ένας αντιδήμαρχος βλέπει όλους τους απλούς ψηφοφόρους του ως εν δυνάμει οπαδούς του!
Και δεύτερον, αντιστρόφως, δεν μπορώ να πιστέψω πως βλέπει όλους όσους ψήφισαν απλώς Κιούση και ΚΚΕ ως οπαδούς Κιούση και ΚΚΕ!
Αν ήταν έτσι δεν θα διοικούσε Δήμο αλλά την Θύρα 13. Άλλο οπαδός. Άλλο ψηφοφόρος. Άλλο στέλεχος- φίλος παράταξης, άλλο δημότης. Ελπίζω κατά την άσκηση των εξουσιών του να μην «βλέπει» οπαδούς, αλλά δημότες και πολίτες άνευ φανέλας.
Για αυτό με προβλημάτισε η ανάλυση του. Πιστεύω πως η εμπειρία του τα ξεχωρίζει αυτά και η ανάλυση του δια του βήματος εχθές να ήταν απλώς στα πλαίσια μιας μαξιμαλιστικής πολιτικής στρατηγικής πλήξης του αντιπάλου με ελαφρά επιχειρήματα.
Ο Στεφανουδάκης φάουλ για τους χαρακτηρισμούς. Αλλά μίλησε για οπαδούς και όχι ψηφοφόρους, οικογένειες, φίλους. Είναι προβληματικό να συγχέουμε έννοιες, ειδικά όταν είμαστε διοίκηση. Δεν είναι απλό. Θέλει καλύτερο “τρόπο”. Και στην τελική, μπορούμε να χρησιμοποιούμε το βήμα που μας δίνουν οι δημότες για πιο εποικοδομητικές για τον Δήμο παρεμβάσεις.
3) Η στάση του Προέδρου
Κάτι άλλο όμως που με ανησύχησε επίσης ήταν ότι δεν δόθηκε ο λόγος στον κ. Στεφανουδάκη να απαντήσει σε όσα του είπε ο κ. Κανελλόπουλος ο οποίος είπε 7 (ΕΠΤΑ) ολόκληρες φορές το όνομα του δια του δημοσίου βήματος. Θεωρώ μεγάλο σφάλμα και πολύ προβληματικό να μην δίνεται ο λόγος σε έναν σύμβουλο του οποίου το όνομα ακούστηκε σε μια ανακοίνωση άλλου συμβούλου 7 ολόκληρες φορές.
Και μάλιστα ο Πρόεδρος να δείχνει απορημένος που ζητούσε τον λόγο επί προσωπικού. Δεν χρειάζεται να έχεις τελειώσει πολιτική επιστήμη για να γνωρίζεις πως η “επί προσωπικού έγκληση” δια δημοσίου βήματος εντός ορισμένης συνεδρίασης επισύρει άμεση απάντηση. Και το όνομα του να μην είχε πει ο κ. Κανελλόπουλος και μόνο που αναφέρθηκε σε προσωπική του υπόθεση (ανάρτηση Στεφανουδάκη) ή άποψη αυτό υποχρεώνει από τη νομοθεσία τον Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου να δώσει τον λόγο στον κ. Στεφανουδάκη.
Παραθέτω όμως και το απόσπασμα:
«Τα πρόσωπα μπορούν να επικαλεστούν προσωπικό ζήτημα, όπως η μομφή σε βάρος τους ή η υβριστική εκδήλωση εναντίον τους κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης ή απόδοση διαφορετικής γνώμης από εκείνη που εξέφρασαν. Ο επικαλούμενος οποιοδήποτε προσωπικό ζήτημα οφείλει να το προσδιορίσει μέσα σε ένα λεπτό της ώρας και να το στηρίξει σε συγκεκριμένη διάταξη του παρόντος κανονισμού ή της νομοθεσίας»
(Αρ. Απόφασης του ΥΠ.ΕΣ.Α. & Η.Δ. : 16852/06 -04-2011 – ΦΕΚ661/20-4-2011 τεύχος Β’ – Επικαιροποιημένη Εγκύκλιος 8182/01.2024).
Είναι μεγάλη εκτροπή αυτό και επικίνδυνο θεσμικά. Πρέπει να το προσέξει ο Πρόεδρος. Και απορώ με την Αντιπολίτευση που δεν εγέρθηκε προς αποχώρηση. Καλό είναι να μην γίνονται αυτά γενικά! Και τα τρία.
Θωμάς Ρούσσης: «Και η ζωή συνεχίζεται»
Πάμε στα ωραία και φιλοσοφημένα. Ο πρώην Δήμαρχος Ωρωπού Θωμάς Ρούσσης, μετά την ανάγνωση της επιστολής ανεξαρτητοποίησης του από τον Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου έλαβε τον λόγο για λίγα λεπτά.
Μεταξύ άλλων επανέλαβε τη θέση του και τους λόγους ανεξαρτητοποίησης του ευχόμενος στην πρώην πλέον παράταξη του να ορθοποδήσει.
Βέβαια, εντύπωση μου προκάλεσε η ανάγκη του να τονίσει πως ήταν ο πρωτεργάτης της παράταξης και όχι ένας εκ των πρωτεργατών. Δεν ξέρω σε ποιους πήγαινε το μήνυμα αυτό. Γιατί ήθελε να το τονίσει δηλαδή; Πήγαινε στους 6.000.ψηφοφόρους (όχι οπαδούς) της “Προοπτικής”; Στους 13 συμβούλους της; Στους 322 προσωπικούς ψηφοφόρους- σταυρούς του στο Συκάμινο; Στον Κιούση, τον Καμπιώτη και τον Λίτσα; Δεν ξέρω τι επιδιώκει. Θέλει να πει πως οι ψηφοφόροι είναι δικοί του; Οτι οι εκλεγμένοι πρέπει να τον ακολουθήσουν; Ίσως και να θέλει απλά την ησυχία του.
Άλλωστε όπως είπε, «η ζωή συνεχίζεται»!
Βέβαια όχι για όλους, αν μιλάμε για τη πολιτική ζωή. Εκείνος εξελέγη, συνεχίζει τη πολιτική του διαδρομή, ακούει φιλοφρονήσεις από όλους. Μπορεί πολιτικά να ελιχθεί πλέον ελεύθερα, όπως -και αν- το επιθυμεί ο ίδιος. Όχι όμως και οσοι τον εμπιστεύθηκαν και πίστεψαν στο ηθικό του αφήγημα. Σε όσα “έσυρε” με στόμφο έναντι της δημοτικής αρχής στο Συκάμινο όταν έλαβε τον λόγο μετά τον Κιούση. Έλαβε 1000 ψήφους στον Δήμο και ως πρωτεργάτης τελικά της “Προοπτικής” όπως δήλωσε, 6000! Τι θα γίνει με αυτούς; Συνεχίζεται η ζωή τους έτσι απλά; Η πολιτική.
Κάποτε έλεγε σε φίλους, οπαδούς και ψηφοφόρους “Να έχετε εμπιστοσύνη στον Θωμά”. Ήμουν 16 χρόνων όταν το άκουσα αυτό πρώτη φορά. Αυτό θα κάνουν και εκείνοι να είναι σίγουρος. Το θέμα είναι, από εδώ και πέρα το τι θα κάνει εκείνος. Εδώ είμαστε όλοι και θα παρακολουθούμε από την οπτική όσων πίστεψαν σε εκείνον και από την οπτική όσων τον πολέμησαν σκληρά. Πάντα αντικειμενικά να καταγράφουμε τα γεγονότα.
Διένεξη για το Ωδείο και η αλήθεια για την Τοπική Αυτοδιοίκηση
Σε σωστές βάσεις ομολογώ οι εύλογες ανησυχίες της αντιπολίτευσης (Καμπιώτης, Στεφανουδάκης, Λίτσας) για το κοινωνικό πρόσωπο κυρίως, όπως τόνισε ο Στεφανουδάκης, για τα δίδακτρα και τις ανάγκες εύρεσης μιας άλλης φόρμουλας στη λειτουργία των δημοτικών ωδείων. Βέβαια, και αυτα οδηγίες είναι από το κράτος και δεν έχει και πολλά περιθώρια να αλλάξει πολιτική η Δημοτική αρχή και αυτό είπε κιόλας δηλαδή ο Χατζηιωάννου. Και σε τέτοια ζητήματα φαίνεται δυστυχώς η στρεβλότητα του συστήματος της τοπικής αυτοδιοίκησης στην Ελλάδα.
Η ανάγκη για αποκέντρωση στα χρόνια της παγκοσμιοποίησης και της απαξίωσης της πολιτικής από πολίτες που νιώθουν πως δεν ελέγχουν τις ζωές του είναι μεγάλη. Το κράτος στερεί από τους Δήμους τις πολιτικές επιλογές. Βέβαια και οι δήμοι αναγκάζονται να συμμαχούν με το κράτος διότι who pays for who gets us. Λυπηρή ιστορία η αυτοδιοίκηση στην Ελλάδα. Και έρχονται χειρότερα αν κρίνω από την πρόταση Λιβάνιου στην Ρόδο στο συνέδριο της ΚΕΔΕ.
Κείμενο του Δημήτρη Τόλια
Πολιτικος Αναλυτής
Αριστούχος Πολιτικής Επιστήμης (ΑΠΘ) και Διπλώματος Μεταπυχιακού Πολιτικής Επικοινωνίας (ΕΚΠΑ) – Εκδότης Oropos News, inpolitics.gr, ιδιοκτήτης Dominus Media και της Nominis Media & Communication GP (Marketing & Πολιτική Επικοινωνία)
