Σας παρουσιάζουμε μια συζήτηση «από καρδιάς» που είχαμε με τον Δημήτρη Βελτανιώτη. Μια συνέντευξη περισσότερο προσωπική, παρά πολιτική, εστιασμένη στο πρόσωπο που διεκδικεί την θέση του Δημάρχου Ωρωπού.
Υπάρχουν φιλίες στην αυτοδιοίκηση;
Πραγματικά οι φιλίες μου, έχω κάνει πολύ λίγους εχθρούς ή αντιπάλους, αλλά σίγουρα εάν μπορώ να κάνω ένα απολογισμό για την ενασχόλησή μου με τα κοινά και την τοπική αυτοδιοίκηση, είναι ότι απέκτησα πάρα πολλούς φίλους σε όλο το Δήμο και σε όλη την Αττική. Οι σχέσεις των ανθρώπων είναι σε δύο κατευθύνσεις. Μια του να συμφωνείς και να τηρείς αυτό που συμφωνείς και η άλλη είναι το να εκτιμάς τον άνθρωπο που συνεργάζεσαι. Όταν αυτά, λοιπόν, είτε είναι σε επαγγελματικό επίπεδο, είτε στην τοπική αυτοδιοίκηση, όταν εκτιμάω κάποιον στην δουλειά μου σαν πελάτη και παράλληλα αναπτύσσεται η φιλία, αν υπάρχουν οι σωστές αναλογίες εάν τηρούμε αυτά που συμφωνούμε αυτά καταλήγουν σε φιλία και αυτή η φιλία καταλαβαίνεις ότι είναι ισχυρή, αν έχουν πάει όλα καλά. Το ίδιο συμβαίνει και στην τοπική αυτοδιοίκηση.
Εάν κάθε μέρα είσαι ήξεις – αφήξεις και δεν υπολογίζεις ότι με αυτή την κίνηση έχεις γύρω σου κάποιους ανθρώπους, που για να είσαι σε αυτή την θέση αυτοί έχουν βάλει πλάτη σε μια εκλογική αναμέτρηση, μπορεί εγώ να πάρω χ ψήφους, όταν ήμουν δημοτικός σύμβουλος, για να πάρω τις ψήφους σημαίνει ότι κάποιοι άνθρωποι με πολύ λιγότερη δύναμη συνείσφεραν. Αυτούς πρέπει να τους εκτιμάς, να ξέρεις ότι αυτοί που πήρες εσύ είναι άθροισμα αυτών των ανθρώπων και θα πρέπει πάντα να τους έχεις υποχρέωση και να τους εκτιμάς για αυτό που έφεραν σε εσένα. Δεν μπορείς να υπάρχεις εσύ χωρίς να υπάρχουν αυτοί.
Παρατήρησα ένα πολύ οικογενειακό κλίμα, είδα τα παιδιά σας να είναι δίπλα σας και να βοηθάνε στον αγώνα σας. Αυτό είναι κάτι συγκυριακό λόγω των εκλογών; Ή είναι κάτι που συνέβαινε πάντα;
Στην ζωή μου έχω δύο δραστηριότητες. Η μια είναι η επαγγελματική και η άλλη είναι τοπικοαυτοδιοικητική. Στην επαγγελματική, το μεγάλο βάρος το έχει πάρει ο γιος μου ο Νίκος και συμμετέχει και ο Γιώργος που είναι φοιτητής κιόλας. Εγώ, όμως, αυτό το εγχείρημα, η απόφαση να γίνω υποψήφιος δεν θα μπορούσα να την υποστηρίξω αν δεν είχα κοντά μου την οικογένειά μου, τα παιδιά μου και ακόμα και τους φίλους μου. Είναι πάρα πολλοί φίλοι που προσφέρουν πάρα πολλή δουλειά που δεν μπορεί να εκτιμηθεί. Η δουλειά κάποιων ανθρώπων θα έπρεπε να πληρωθούν πάρα πολλά χρήματα για να γίνει με το μεράκι μου γίνεται. Τώρα για τα παιδιά μου, λογικό είναι ότι το εγχείρημα αυτό για να το αποφασίσω, έπρεπε να συμφωνήσουν και αυτά γιατί σε αυτούς πάει αυτό το βάρος. Και το βάρος τη οργάνωσης του προεκλογικού αγώνα αλλά και γιατί ο κύριος αποδέκτης του κόστους του προεκλογικού αγώνα είναι η επιχείρησή μας, η επιχείρηση που τρέχουν τα παιδιά μου.
Πως είναι η συνεργασία με τους υποψηφίους σας;
Δημήτρη, ο κάθε συνεργάτης δεν είναι υποψήφιός μου, είναι συνεργάτης. Παίρνει την απόφαση να βάλει το όνομά του, την αξιοπρέπειά, του την επιστημονική του ταυτότητα, την επαγγελματική του ταυτότητα δίπλα στην δική μου. Κάποιοι, ίσως, έχουν πολύ μεγαλύτερες περγαμηνές και από τις δίκες μου και αυτοί με εμπιστεύονται. Αυτό, λοιπόν, μου δημιουργεί το αίσθημα της χαράς, αυτή η εμπιστοσύνη τους. Φυσιολογικά μου δημιουργεί υποχρέωση απέναντί τους. Είναι τιμή που με εμπιστεύονται. Και αυτό που πραγματικά είναι αγωνιά μου, πάνω από όλα, είναι πώς μετά από αυτό τον αγώνα, δεν ξέρω ποιό θα είναι το αποτέλεσμα, αυτούς τους ανθρώπους πρέπει να τους τιμήσω, δηλαδή δεν πρέπει να μην τους στεναχωρήσω και να πουν ότι ήταν μια λάθος επιλογή που έβαλαν το όνομά τους, τη προσωπικότητά τους και την ταυτότητά τους δίπλα στο όνομά μου.
Γιατί θέλετε να κάνετε μόνο μια θητεία ως Δήμαρχος;
Είναι σύνθετο. Έχει να κάνει πρώτα από όλα με την όρεξη που έχεις και τα αποθέματα δύναμης που έχεις να υπηρετήσεις ένα αξίωμα. Δηλαδή, εγώ είμαι στην τοπική αυτοδιοίκηση 23 χρόνια, χώρια σύλλογοι και λοιπά. Εάν είμαστε καλά είτε από θέση δημάρχου είτε από θέση δημοτικού συμβούλου αντιπολίτευσης θα περάσουν άλλα πέντε (5) χρόνια. Είκοσι-οκτώ (28) χρόνια πιστεύω είναι πάρα πολλά για να διατηρήσεις την φρεσκάδα που χρειάζεται και να υπηρετήσεις τον τόπο σου και τον θεσμό της τοπικής αυτοδιοίκησης με μεράκι και όρεξη για δουλειά.
Το δεύτερο είναι πως θεωρώ ότι το μεγαλύτερο καρκίνωμα αυτής της χώρας είναι η μικροπολιτική. Επομένως, αν βάλω στόχο να κάνω δεύτερη τετραετία θα πρέπει να μπω στο ίδιο κανάλι που δυστυχώς έχουν μπει, μέχρι τώρα, όλες οι τοπικές αυτοδιοικήσεις του δήμου μας, από την επόμενη μέρα που θα τελειώσουν οι εκλογές να κάνω προεκλογικό αγώνα για την δεύτερη θητεία. Αυτό τί σημαίνει; Σημαίνει ότι θα πρέπει να βάλω νερό στο κρασί μου, σημαίνει ότι δεν θα ακούσω τους επιστήμονες, τους μελετητές, την λογική για να μην στεναχωρήσω κάποιους και χάσω τις ψήφους. Αυτό δεν θα το κάνω. Εγώ έχω σκοπό μετά από 23 χρονιά να είμαι, εάν οι δημότες με επιλέξουν για δήμαρχο, να είμαι δήμαρχος για όλους τους δημότες προς όφελος της κοινωνίας. Και το όφελος δεν είναι το εφήμερο το σημερινό, είναι το μακροπρόθεσμο είναι αυτό που θα γίνει σήμερα που μπορεί κάποιοι να μην το πιστεύουν, να μην θεωρούν ότι είναι σωστό και να πάνε απέναντι αλλά μετά θα εκτιμηθεί.. Εμένα με νοιάζει το όνομα που θα αφήσω στα παιδιά μου και στις ερχόμενές γενιές.
Το τρίτο, βέβαια, είναι το οικογενειακό. Δεν σου κρύβω ότι τόσα χρόνια που ασχολούμαι με την τοπική αυτοδιοίκηση, τον αθλητικό σύλλογο Καπανδριτίου και άλλες δραστηριότητες στέρησα από τα παιδιά μου κάποια πράγματα που άλλοι γονείς τα έχουν προσφέρει σε όλες τις δραστηριότητες τους. Βέβαια, εκεί έχω ισοσκελίσει λίγο τα θέματα γιατί τα παιδιά μου μελώνοντας σε μια κοινωνία που έχω μια συμμετοχή και προσφορά αυτό το εισέπρατταν. Αλλά , βέβαια, έχω και το δικό μου απωθημένο, τον χρόνο που δεν αφιέρωσα στα παιδιά μου, αν είμαστε καλα και αν ο Θεός μου δώσει την δυνατότητα να τον αφιερώσω στα εγγόνια μου.
Με ποιες αξίες πορεύεστε;
Ο κάθε άνθρωπος στην ζωή του βάζει ένα στόχο, άλλος θέλει να γίνει καλός επιστήμονας, να ανέβει στην ιεραρχία, άλλος θέλει να ανέβει στην ιεραρχία της πολιτικής, άλλος θέλει να γίνει επώνυμος επιχειρηματίας, άλλος ένας πλούσιος πολίτης, όλα θεμιτά είναι. Στο τέλος της μέρας, όμως, πιστεύω ότι αυτό που μετράει είναι όταν κάτσεις εδώ και βλέπεις την θάλασσα και σκέφτεσαι « τί έκανα στην ζωή μου. Πόσους φίλους έχω; Mε πόσους, όταν προχωράω στον δρόμο, λέω καλημέρα; » Εγώ αυτό που κληρονόμησα από τους γονείς μου και που φιλοδοξώ να αφήσω στα παιδιά μου είναι το όνομά τους, ένα όνομα το οποίο θα τους ακολουθήσει στην πορεία της ζωής του. Για αυτό προσπαθώ, δεν ξέρω αν το πετύχω, σιγουρά, όμως, αυτό που με ενδιαφέρει πάρα πολύ είναι η πραγματική εκτίμηση, η πραγματική αγάπη και αναγνώριση από τους συνανθρώπους μου είτε είναι χωριανοί στο Καπανδρίτι είτε συνδημότες στον Ωρωπό είτε συνεργάτες στην δουλειά είτε είναι οι φίλοι μου. Ο στόχος μου είναι αυτός, να είμαι αξιόπιστος να είμαι ένας άνθρωπος τον οποίο εκτιμούν και αγαπάνε όλοι οι άνθρωποι που συναναστρέφονται μαζί του και αυτό είναι που θα κληροδοτήσω στα παιδιά μου.
