Κι εμείς σας λέμε γιατί αξίζει να το διαβάσετε!
Το βράδυ του Σαββάτου 27 Ιουλίου σε συνεργασία με τις Εκδόσεις και τα βιβλιοπωλεία της Σκάλας Ωρωπού και των Νέων Παλατίων «Λυχνάρι», «Μολύβι» και «Σύμβολο» έγινε η παρουσίαση του μυθιστορήματος του Παναγιώτη Κουρούπη με τίτλο: «Το Δέντρο στο Νοσοκομείο με τις μαριονέτες».
Όποιος έχει μιλήσει μαζί του έστω για λίγα λεπτά αντιλαμβάνεται τον λόγο που είμαστε τυχεροί που είναι συντοπίτης μας. Ο Παναγιώτης Κουρούπης είναι ξεχωριστός γιατί με όσα καταπιάνεται προσφέρει απλόχερα χωρίς να σκέφτεται τι θα πάρει πίσω. Φιλόλογος, μουσικός, γράφει στίχους, οργανώνει ομάδες δημιουργικής γραφής. Και πια έβαλε ένα ακόμα τίτλο στη φαρέτρα του. Ως συγγραφέας του πρώτου του βιβλίου καταφέρνει να δημιουργήσει ένα κόσμο παραμυθιού όπου όλοι χωράμε μέσα σε αυτόν.
Η συζήτηση μαζί του κύλησε αβίαστα, γρήγορα και συναρπαστικά όπως ακριβώς κυλάει και το διάβασμα του βιβλίου του, ένα είδους φιλοσοφικού παραμυθιού.
Η παρουσίαση έγινε στον χώρο Διακίνησης και Διάθεσης Καλού Βιβλίου, στην έκθεση βιβλίου, στο λιμάνι του Ωρωπου. Επιλεγμένα αποσπάσματα του βιβλίου ερμήνευσαν οι κυρίες Βιργινία Κοκκίνου και Λουκία Λεοντιάδου.
Εμείς είχαμε τη χαρά να συνομιλήσουμε μαζί του και να καταγράψουμε τις σκέψεις του, την έμπνευσή του, το πώς ξεκίνησε να γράφει, τι σηματοδοτεί ο ήρωας του και αν το καλό νικάει στο τέλος του βιβλίου του.
Ακολουθεί μέρος της συνέντευξης:
Ο ήρωας του Παναγιώτη Κουρούπη είναι ένας ήρωας που δεν είναι καθόλου συνηθισμένος λογοτεχνικά. Πρόκειται για ένα παιδί που μεγαλώνει σταδιακά κατά την εξέλιξη της ιστορίας, δεν ενηλικιώνεται όμως, ποτέ δεν θα γίνει ενήλικας. Είναι το παιδί που δεν έχει φίλους, το παιδί που θα μείνει στο περιθώριο και σταδιακά το περιθώριο θα είναι ο τρόπος ζωής του. Αυτό το παιδί μεγαλώνει και συνειδητοποιεί ξαφνικά ότι έχει μια ικανότητα που του επιτρέπει να έρθει σε επαφή με το ανόργανο, που του επιτρέπει να ζωντανέψει πράγματα. «Ανάμεσα σε εκείνες τις δυνατότητες που έχει είναι να συνομιλήσει με τη φύση γύρω του μέσα από τη μουσική. Η πρώτη του επαφή με μια τέτοια ύπαρξη είναι μια μαριονέτα. Και αυτό το ξύπνημα της πρώτης του μαριονέτας είναι που τον οδηγεί ουσιαστικά σε έναν δρόμο και μια διαδρομή που καθόλου ο ίδιος δεν την έχει στοχεύσει, αλλά που αναγκάζεται στο τέλος να την αναλάβει ως μια αποστολή – μία αποστολή με σκοπό να σώσει τον κόσμο κυριολεκτικά». Τον ρωτάμε αν θα καταφέρει τελικά να τον σώσει αυτό τον κόσμο και απαντά πως στο τέλος ο ήρωάς του τα καταφέρνει και δεν τα καταφέρνει. «Αν τα είχε καταφέρει, ο κόσμος μας δεν θα είναι αυτός που είναι σήμερα. Η μεγάλη μάχη που δίνει σήμερα ο κόσμος μας είναι η μάχη με το σκοτάδι, με το φασισμό – και δεν τον έχουμε νικήσει. Πάντως ο ήρωας δίνει τη δική του μάχη, κατορθώνει στο τέλος να νικήσει εκείνο που έχει στοχεύσει αλλά επίσης έχει συνειδητοποιήσει από πριν την ήττα του».
Μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρη τη συνέντευξη στο καλοκαιρινό μας τεύχος.
