Γράφει ο Δημήτρης Τόλιας
Έσπασαν τα τηλέφωνα εχθές το βράδυ. Που χάθηκες, έχεις χάσει επεισόδια στον Ωρωπό κλπ κλπ. Διάφοροι καλοί μου φίλοι που ασχολούνται (όσοι έμειναν να ασχολούνται) με τα πολιτικά του Ωρωπού πήρε το αυτί τους για μια incognito συνάντηση των μελών της αντιπολίτευσης.
Θέμα της συζήτησης λέει ήταν η διαγραφή κορυφαίου στελέχους στα κοινά του Ωρωπού από την παράταξη Κιούση. Πολλά μέλη ήταν αποφασισμένα να τελειώσουν και να τον θέσουν εκτός ομάδος καθώς έλεγαν πως έχει στόχους διαφορετικούς από εκείνους της παράταξης. Ήταν έτοιμοι να φτάσουν το μαχαίρι στο κόκκαλο!
Φυσικά, στη συνάντηση δεν ήταν όλοι οι “υπαρχηγοί”, κάποιος είχε πάρει τα βουνά (της Μαλακάσας) και δεν ήθελε να συμμετέχει. Περίεργο βέβαια γιατί οι σχέσεις του με τον υπό διαγραφή σύμβουλο δεν ήταν ποτέ και οι καλύτερες. Το ασήκωτο για εκείνον βάρος της ευθύνης είναι άλλωστε και εκείνο που ποτέ δεν του επέτρεψε να κόψει το νήμα. Όχι πως πτόησε και κανέναν η απουσία του και η συνάντηση έγινε κανονικότατα.
Βέβαια ο τρόπος με τον οποίο εξελίχθηκε η συζήτηση οδήγησε στο να εκτροχιαστεί η κουβέντα και να ακουστούν διάφορα γαλλικά. Η κατάσταση θύμιζε ΣΥΡΙΖΑ, άλλος έκανε τον Κασσελάκη, άλλος τον Πολάκη και άλλοι πιο ψύχραιμοι προσπαθούσαν (να μη γελάσουν για αρχή) και έπειτα να τους ηρεμήσουν.
Τα φέραμε από εδώ, τα φέραμε από κει που λέει και το άσμα και η πολύκροτη διαγραφή όπως έδειχνε τις πρώτες ώρες της συνάντησης που θα έφερνε εξελίξεις και θα έκανε κρότο έγινε μια νέα… Προοπτική.
RESTART, κύριοι.
Μια νέα αρχή, από την αρχή, έστω για αρχή ρε παιδί μου. Αυτό βγήκε χθες. Η αντιπολίτευση θα το πάρει αλλιώς σου λέει. Και όποιος δεν συνετιστεί αποχωρεί. Ή θα αποχωρήσει. Ή θα γίνει ψηφοφορία για να αποχωρήσει. Η θα τον διώξουμε κάπως. Κάτι θα γίνει τέλος πάντων όμως! Αυτή είναι η ουσία.
Η αντιπολίτευση αποφάσισε χθες λοιπόν να συνεχίσει ενωμένη και να κάνει ενα restart. Καμιά φορά όπως λένε οι ποιητές το βαθύ σκοτάδι, βρίσκεται πάντα λιγο πριν την αυγή.
Ίσως είναι καρμικό λοιπόν. Μπήκαν για διαγραφή και εξελίξεις και βγήκαν με restart.
Βέβαια, ελπίζουμε όντως να το δούμε στην πράξη και να μην μείνουμε παλι οι πολίτες με το restart στο χέρι.
**Πέραν όμως της πλάκας και του παραπολιτικού, δεν είναι σοβαρή η κατάσταση. Και αν θέλουμε να μιλήσουμε τεκμηριωμένα και αναλυτικά πρέπει να γίνω σκληρός.
Ας αποφασίσει κάθε ένας υπεύθυνα που θέλει να είναι και τι θέλει να κάνει και με ποιους θέλει να το κάνει. Ποιος θέλει να είναι ο υποψήφιος δήμαρχος, ποιος ο αρχηγός, ποιος ο υπαρχηγός, ποιος γράφει, ποιος σβήνει, ποιος κερνάει, ποιος πληρώνει.
Η ισορροπία δυνάμεων γέρνει μονομερώς προς την δημοτική αρχή. Και όχι μόνο σε επίπεδο ποσοτικό στο ΔΣ αλλά σε επίπεδο ποιοτικό καθώς μια συντεταγμένη αντιπολίτευση απουσιάζει. Και αυτό είναι πρόβλημα για τα δημοτικά μας. Είναι κοινωνική η ανισορροπία. Ο κόσμος δεν έχει που “να τα πεί” ή ακομα φοβάται “να τα πει” γιατί αισθάνεται μόνος και δεν υπάρχει κάποια ισχυρή δύναμη να τον υπερασπιστεί.
Ο Δήμαρχος και η δημοτική αρχή, καλή, κακή, αγαθή και μη (δεν κρίνουμε αυτό εδώ) πρέπει να έχει πίεση και κίνητρο. Τα έχω γράψει χίλιες φορές, ετσι λειτουργεί ο κόσμος. Όσο δεν υπάρχει εναλλακτική πρόταση στη δυναμική του συστήματος η οποία να έχει επαφή με τους πολίτες και την κοινή γνώμη η δημοτική αρχή θα λειτουργεί σε χαμηλότερες ταχύτητες. Αν υπάρχει ζωή στα πολιτικά, δράση και προτάσεις, όλοι θα κάνουν τη δουλειά τους και θα δείχνουν ενδιαφέρον ακόμα για το πιο μικρό πετραδάκι στα βουνά του Καπανδριτίου.
