Μια βραδιά με πολύ χορό, μουσική και μνήμες διοργάνωσε την Δευτέρα 11 Ιουλίου 2022 ο Πολιτιστικός & Πνευματικός Όμιλος Νέων Παλατίων στον χώρο των παλιών φυλακών Ωρωπού. Μικροί και μεγάλοι χορευτές, οι μουσικοί, η χορωδία και οι αφηγητές ήταν όλοι εξαιρετικοί και κέρδισαν επάξια το ζεστό χειροκρότημα του πολύ μεγάλου κοινού που βρέθηκε χθες στον χώρο των φυλακών.
“Είναι μια εκδήλωση μνήμης. Δεν μπορείς να χαίρεσαι αν γνωρίζεις τι συνέβη” δήλωσε ο Πρόεδρος του Πολιτιστικού & Πνευματικού Ομίλου Νέων Παλατίων, Μιχάλης Πολυχρόνης στην ομιλία που άνοιξε τη βραδιά. Πράγματι, ακούσαμε ιστορίες από τις μακρινές μας πατρίδες, μέσα από τα τραγούδια μπήκαμε στις ζωές των ανθρώπων αυτών και ταξιδέψαμε πίσω στον χρόνο στους τόπους που έζησαν οι προγονοί μας.
Βιώσαμε τον πόνο της προσφυγιάς, του ξεριζωμού αλλά συνάμα νιώσαμε αισιοδοξία όταν αφουγκραστήκαμε πως ο χρόνος γιατρεύει πάντα τις πληγές και η αγάπη μαζί με τη θέληση οδηγούν τους ανθρώπους να πετυχαίνουν μικρά καθημερινά θαύματα. Σαν αυτό που πέτυχαν οι παλατιανοί στον Ωρωπό. Παρά τον πόνο για όσα σε μια νύχτα χάθηκαν, παρά τις αντιξοότητες στη νέα πατρίδα, δύο και τρείς γενιές μετά, όλοι μας σαν μια γροθιά μαζευτήκαμε χθες για να τιμήσουμε τους ανθρώπους αυτούς που μέσα από τον πόνο και το δάκρυ δημιούργησαν ζωή. Ζωή για τα παιδιά τους, ευτυχία για εμάς σήμερα.
Απο ψηλά οι άνθρωποι αυτοί πρέπει να ένιωσαν περήφανοι χθες. Το νέο αίμα, τα μικρά παιδάκια με τις παραδοσιακές φορεσιές ανέβηκαν στη σκηνή και τα έδωσαν όλα. Χόρεψαν με την ψυχή τους και έδωσαν το μήνυμα της συνέχειας. Τόσο η χορωδία όσο και οι μουσικοί πλημμύρισαν την ατμόσφαιρα με τους ήχους των αναμνήσεων. Στίχοι και λόγια που περιέγραφαν μια άλλη ζωή, μακρινή σε εμάς. Αυτά τα τραγούδια χόρεψαν οι χορευτές του ομίλου, πάτησαν σταθερά πάνω στην ιστορία τους και αποφασιστικά έδωσαν νέα πνοή στις αναμνήσεις του χθες.
Η εξαιρετική ηθοποιός Μαίρη Χαλκιά που τίμησε τον τόπο μας με την παρουσία της στη σκηνή, διάβασε ένα γράμμα, το οποίο περιέγραφε τον πόνο των στιγμών της καταστροφής στη Σμύρνη. Όλοι όσοι το άκουσαν ανατρίχιασαν. Η φωνή της ηθοποιού μας πήρε από το χέρι και μας πήγε στην άλλη άκρη του Αιγαίου, 100 χρόνια πριν. Βιώσαμε τις στιγμές, συναισθανθήκαμε τον καημό των ξεριζωμένων. Είχε δίκιο, ο Πρόεδρος. Ήταν μια εκδήλωση μνήμης. Ο πόνος ήταν παρών. Όμως η ελπίδα που αναβλύζει από την ιστορία των ανθρώπων από το 1922 μέχρι το 2022 είναι που μας γεμίζει με αισιοδοξία.
Συγχαρητήρια σε όλους! Και του χρόνου!
