Εχθες βρεθήκαμε σε ένα γεγονός, που μας έκανε να νοιώσουμε ιδιαίτερα υπερήφανοι, καθώς διαπιστώσαμε πως υπάρχουν άνθρωποι ακόμα σε αυτήν την πατρίδα, που νοιάζονται για αγνά ιδανικά και ανιδιοτελή προσφορά.
Τι να πούμε για αυτά τα παιδιά, πώς να περιγράψουμε με λόγια, αυτό το πάθος. Εντυπωσιαστήκαμε από την οργάνωση και την γνώση τους στο αντικείμενο. Δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε την διάθεση για συνεισφορά, σε ένα τόσο επικίνδυνο περιβάλλον προσφοράς, όταν μας εξιστορούσαν διάφορες ιστορίες. Όταν πραγματικά κλαμένοι κάποιοι από αυτούς, εκδήλωναν την στενοχώρια τους που τους «έφυγε ή δεν πρόλαβαν», την τελευταία φωτιά που είχαμε στον δήμο μας.
Όταν κατηγορούσαν τους εαυτούς τους ότι δεν «μπήκαν μέσα στην φωτιά ή ότι είχε μεγάλο αέρα και πήρε τέτοια έκταση», δηλαδή ότι δεν πήγαν να καούν??????? Για να την προλάβουν? Απίστευτα πράγματα, από απίστευτους ανθρώπους.
Είναι αδιανόητο στις μέρες μας να συναντούμε τέτοιους ανθρώπους.
Είναι αδιανόητο που κάποιοι από εμάς, αφήνουν πίσω τους την μίζερη καθημερινότητα, το σαθρό κράτος, τις ανύπαρκτες υπηρεσίες, τους αδιάφορους λειτουργούς με τις δαιδαλώδεις λειτουργιές τους, τις οικογένειες και τα παιδιά τους, τον ελεύθερο χρόνο, ακόμα και τις εργασίες τους, για να ΚΙΝΔΥΝΕΥΣΟΥΝ, προσφέροντας σε όλους εμάς την δυνατότητα να χαιρόμαστε το όμορφο περιβάλλον που βρήκαμε, και με τόση αδιαφορία κακοποιούμε καθημερινά.
Θέλουμε να ευχαριστήσουμε αυτούς τους ανθρώπους, αλλά αυτή η λέξη μοιάζει τόσο τυπική, τόσο ψεύτικη. Είναι όμως πραγματική και πηγάζει από το ξεχασμένο παρελθόν μας, τότε που η αξία της προσφοράς ήταν ανιδιοτελείς και αληθινή.
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΑΛΙ……
